Czytasz opis jednego dnia z wyprawy Chiny, Laos, Tajlandia
Dzień 4 – W pociągu K365 Guangzhou-Kunming
Gdy jest się w pięć osób, pokoje bez prysznica są bardzo praktyczne. Oznacza to, że jesteśmy zmuszeni użyć wspólnego prysznica na korytarzu. Bardzo skraca to czas od pobudki do pełnej gotowości, ponieważ nie trzeba czekać aż kolejno wszyscy się umyją. Co prawda spodziewałem się w tych prysznicach tłumów ale około 7:30 rano kręcił się tam tylko jeden facet.
Kanton
Nasz hotel nie serwuje śniadań w cenie ale można sobie dokupić śniadanie, które w formie bufetu serwuje hotelowa kuchnia. Jednak po szybkim komisyjnym obejrzeniu zawartości „szwedzkiego stołu” podjęliśmy decyzję, że na wysepkę Shamian Dao lecimy na głodniaka. Liczyliśmy, że po drodze da się zjeść coś normalnego.
Shamian Dao, Guangzhou
Sieć metra w Kantonie jest bardzo dobrze rozbudowana więc na wyspę dotarliśmy stosunkowo szybko. Po przejściu całej, pooglądaniu tubylców ćwiczących w parku taniec i tai chi zatrzymaliśmy się na kawę w jednej z kawiarenek a następnie podążyliśmy do taoistycznej świątyni Guangxiao Si.
Chińczycy ćwiczący w parku Shamian Dao
Guangxiao Si to bardzo spokojne, wyciszone miejsce w centrum wielkiego miasta. W środku pusto, jedynie na samym końcu jeden facet w ciszy ćwiczący taijiquan.
Robiło się późno, a pokój musieliśmy opuścić do południa, więc szybko poszliśmy, mijając ulice pełne małych sklepików sprzedających elektronikę, do Kwietnej Pagody Hua Ta. Przy kasie okazało się, ze Maria nie ma portfela…. 250Y dostało żółciutkich nóżek. Za bardzo się spieszyliśmy i kupując po drodze wodę portfel gdzieś się zawieruszył.
Ponieważ resztę czasu przeznaczonego na Kanton zużyliśmy na szukanie portfela więc prawie truchtem dotarliśmy na stację metra i 12:05 wymeldowaliśmy się z hotelu.
Bambusowy wiersz w Guangxiao Si
Już z plecakami wstąpiliśmy do McDonalds po drugiej stronie ulicy od naszego hotelu. Po przeciwnej stronie ulicy, w przypadku dworca w Kantonie, oznacza 20 minutowy spacer ale przed 25-godzinną podróżą pociągiem lepiej nie eksperymentować z jedzeniem więc klimatyzowany McDonalds zdawał się dobrym wyborem.
Czerwony i mokry zjadłem frytki i, jak przystało na Chiny, słodkie ciastko z grochem.
Kanton
Na stację dotarliśmy w samą porę. Gdy jest się na dworcu i pokazuje bilet z pytaniem w oczach „gdzie to jest?” a ktoś wtedy pokazuje palcem niebo, oznacza to, że właściwy peron jest… na pierwszym piętrze…:) Właściwie znajduje się tam poczekalnia a nie peron a, że Chińczycy partery oznaczają numerem 1 to tak naprawdę jest to pierwsze piętro. Mimo wszystko jest to sprawa dość niecodzienna.
Spędziliśmy chwilę w poczekalni, z jakimiś pół tysiącem chińczyków, i chwilę przed odjazdem wpuścili nas do pociągu. Zabawne, że tam jak ma się wagon numer 15, to znaczy, że jest ich co najmniej 15 :) Chińskie pociągi są bardzo długie i trochę to wydłuża spacer po peronie.
Nasze łóżka mieliśmy na samej górze i było to świetne rozwiązanie. Plecaki były w zasięgu ręki i nikt nam nie zaglądał a za to my widzieliśmy wszystko. Tylko nogi współpasażerom z lekka zalatywały. Zresztą nam pewnie też :)
Przedział sypialny w chińskim pociągu
Pociąg wyposażony jest w bardzo praktyczną maszynę z wrzątkiem, bardzo czyste, w porównaniu do polskich, ubikacje typu „narciarz” i osobne umywalnie. Chodziła też pani z klapkami po 1Y i pan z kubełkami pełnymi klusek, na których było sadzone jajo, posypane tartą marchewką, która z kolei była posypana kawałkami mięsa. Całą tę konstrukcję, gdy ktoś to zamawiał, facet zalewał łyżką jakiejś brunatnej zupy.
Ciągle leci głośna muzyka. Raz chińska, raz zachodnia, raz poważna – wszystko przerywane od czasu do czasu komunikatami o stacjach. Czasem też leci chińska muzyka robiona na zachodnią. Pop albo coś tego typu. Najciekawiej miał Marcin, którego łóżko było zaraz koło głośnika :) Dla mnie dobrą wiadomością było to, że papierosy palić można przy ubikacji i, wbrew pozorom, nie ma tam tłumów.
Dzieciaki szybko poszły spać a ja oglądałem sobie pociąg. Było jeszcze mnóstwo czasu na sen – tak ze 25 godzin:)
Dystrybutor wrzątku w chińskim pociągu
Widoki za oknem średnie. Niby to Chiny ale te budujące się miasta i miasteczka tworzyły czasami widoki jak na trasie Warszawa-Wrocław.
Na tych naszych górnych łóżkach trochę za mocno wieje z klimatyzacji.
Chińczycy mają bardzo praktyczne pojemniki. Coś jak wąski wysoki słoik z pętelką do noszenia i nakrętką. Widywałem to co chwilę. Nalewali w to wrzątku ale niestety nie zaobserwowałem co z tym dalej się dzieje ani czy ten wrzątek zaprawiają herbatą. Postanowiłem sprawić sobie taki przy najbliższej okazji.
Słoik na herbatę