Life is backpacking

Rano zrobiliśmy sobie spacer świątyniach Vientiane i bez celu pospacerowaliśmy trochę po mieście. Nasz ostatni dzień w Laosie…

Wat

Na deser wstąpiliśmy do French Bakery na pyszną kawę.

Akwarium-telewizor w French Bakery

Później  zaopatrzyliśmy się w suchy prowiant na podróż w pobliskim markecie.

U nas panie chcą być opalone, w Azji chcą być jaśniejsze

Resztę dnia postanowiliśmy przeczekać na pięterku w Full Moon, które bardzo nam przypadło do gustu dnia poprzedniego.

Tak się podlewa trawniki!

Już o tym pisałem ale jest tam fajna muzyczka, miła obsługa i ładny wystrój więc było to najlepsze miejsce na przesiedzenie kilku godzin grając w karty, układając pasjanse i robiąc ranking noclegów tej podróży. Co prawda drugi raz doliczyli nam dodatkowe piwo więc tym razem Marysia z niewinną miną zgłosiła kelnerowi „pomyłkę”:) Niestety okazuje się, że w Laosie, zamiast napiwków, mają w zwyczaju doliczać dodatkowe pozycje do rachunku.

Full Moon Cafe

W końcu, w dalszym ciągu nie wiedząc jak smakuje wychwalane w przewodniku danie laap, punktualnie o godzinie 18, opuściliśmy Laos autobusem, który kierownicę miał po angielskiej stronie. Przynajmniej tym razem białych turystów jest mniej w stosunku do tubylców.

Widok z balkonu Full Moon Cafe

Pod nadzorem umundurowanego pana z groźną miną, pod kocykami pożyczonymi z samolotu Cathay’a, dojechaliśmy do granicy gdzie po wypełnieniu kolejnych formularzy, pożegnaliśmy Laos z głęboką obietnicą, że na pewno jeszcze tu wrócimy.

Chociaż był środek nocy mieliśmy jeszcze parę postojów na toaletę i jedzenie. Widocznie mieszkańcy uważają, że żadna okazja na smaczny posiłek nie może się zmarnować…

Przystanek w drodze do Vientiane

Stolicę łatwo rozpoznać. Pierwsze światła na skrzyżowaniach, pierwsze szerokie, asfaltowe jezdnie i pełno ludzi podążających nie wiadomo dokąd… I to od samego świtu. Nawet tuk-tuki mają wydrukowane cenniki i ceny, o dziwo, niższe niż w Prabang. Przynajmniej ceny za przejazdy tuk-tukowe.

Dotarliśmy grubo przed świtem. Znaleźliśmy jakiś hotel, który w przewodniku opisywany był pozytywnie i zalegliśmy przed nim czekając aż go otworzą.

Czekając na otwarcie hotelu

Po ponad godzinie koczowania hotel otworzono lecz okazało się, że nie mają tam wolnych miejsc na 5 osób. Chcąc nie chcąc udaliśmy się w dalsze poszukiwania. Parę hoteli było zajętych a parę miało tylko jeden wolny pokój więc koniec końców, wylądowaliśmy w dwóch osobnych miejscach o tej samej nazwie ale odległych od siebie o jakieś 200 metrów:)

Podróż odsypialiśmy jeszcze do południa. Po drzemce do poszliśmy zwiedzić główną atrakcję turystyczną stolicy, Królewską Stupę That Luang.To ta z okładki przewodnika Lonely Planet, Laos wydanego w 2005 roku.

Wejście do That Luang

That Luang

Pod stupę dostaliśmy się tuk-tukiem za to z powrotem zrobiliśmy sobie spacer przez wientiańskie „Pola Elizejskie”.

Jak na byłą kolonię francuską przystało, Vientiane też ma swój Łuk Triumfalny

W centrum kupiliśmy bilety do Bangkoku upewniając się uprzednio, że autobus nie będzie sypialny na wzór chińskich i zasiedliśmy w kafejce. Jak w większości laotańskich knajpek, toaleta jest na końcu lokalu więc można sobie przy okazji pozwiedzać zaplecze.

Nieczynna karuzela

Wieczór spędziliśmy w Full Moon Cafe testując serwowane tam, całkiem niedrogie i smaczne, drinki. Zostaliśmy tam do końca, bo Full Moon to klimatyzowana knajpka z umiarkowanie wycenionym jedzeniem, ładnym wystrojem i sympatyczną muzyką.

Pinacolada